Ze szkodą osobową mamy do czynienia, gdy skutkiem zdarzenia jest uszkodzenie ciała i zdrowia (szkoda o charakterze majątkowym) oraz doznanie krzywdy w postaci cierpienia fizycznego i psychicznego (szkoda o charakterze niemajątkowym). Kiedy dojdzie do takiej sytuacji poszkodowany może ubiegać się o dochodzenie roszczeń o charakterze majątkowym zgodnie z art. 361, 444, 447 KC oraz o dochodzenie zadośćuczynienia w zgodzie z art. 445 KC .
Jakie dokładnie świadczenia przysługują poszkodowanemu?
Po pierwsze, zgodnie z art. 444 § 1 KC poszkodowanemu przysługuje zwrot kosztów powstałych w związku z wypadkiem.Do kosztów zalicza się koszty związane z leczeniem, rehabilitacją, prawidłowym odżywianiem się, a także opieką nad poszkodowanym. Dodatkowo, zwrot kosztów należy się również w przypadku transportu poszkodowanego oraz jego bliskich do szpitala, przystosowania mieszkania do powstałych potrzeb osoby poszkodowanej, a w przypadku, gdy poszkodowany stał się inwalidą, koszty związane z przygotowaniem go do nowego zawodu.
Zgodnie z art. 444 § 2 KC poszkodowanemu przysługuje także renta na zaspokojenie zwiększone potrzeby. Świadczenie to z reguły wypłacane jest z góry i obejmuje zapewnienie środków potrzebnych do poprawy zdrowia, leczenia, rehabilitacji, prawidłowego odżywania się oraz opieki.
Co więcej, zgodnie z art. 444 § 2 KC poszkodowany może ubiegać się o rentę uzupełniającą, która ma miejsce w sytuacji, gdy utracił on całkowicie bądź też częściowo zdolność do pracy zarobkowej. Renta jest kwotą wyrównującą różnice między dochodami przed wypadkiem, a dochodami po wypadku. Artykuł 444 § 3 KC stanowi, że jeżeli w chwili wydania wyroku przez sąd szkody nie da się dokładnie ustalić, poszkodowanemu może być przyznana renta tymczasowa.
Zgodnie z art. 447 KC istnieją sytuacje, w których poszkodowany może ubiegać się o jednorazowe odszkodowanie.Kodeks umożliwia wysunięcie takiego roszczenia „z ważnych powodów”. Jednorazowe odszkodowanie jest równoznaczne z utratą prawa do korzystania z renty uzupełniającej.
W wyniki cierpień fizycznych oraz psychicznych, zgodnie z art. 445 KC, pokrzywdzonemu sąd może przyznać również zadośćuczynienie pieniężne. Warto jednak zwrócić uwagę, że sąd ma możliwość a nie obowiązek przyznania zadośćuczynienia, a więc każdy przypadek zostanie rozpatrzony pod tym względem indywidualnie.
Ostatnim ze świadczeń, o które może się ubiegać poszkodowany, są tzw. utracone korzyści (lucrum cessans). Dochodzić ich może na podstawie art. 361 § 2 KC. Utraconymi korzyściami będą zarobki, których poszkodowany nie miał możliwości zdobyć w skutek wypadku i jego dalszych konsekwencji.
Przedawnienie roszczeń związanych z naprawieniem szkody nie może nastąpić wcześniej niż po upływie 3 lat od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się o szkodzie oraz o osobie zobowiązanej do jej naprawienia. Jednak warto pamiętać, że bez względu na to szkoda przedawni się z upływem 10 lat od zajścia zdarzenia, które ją wywołało.
Jeśli poszkodowana była osoba małoletnia termin przedawnienia wynosi nie wcześniej niż 2 lata od osiągnięcia przez nią pełnoletniości (art. 4421 § 3 i 4 KC).
Na podstawie artykułu: lexmedical.pl
